МАҚОЛАЛАР

 ОТАЛАР ҲАҚИДА Ота хонадонга ташриф буюрганда ўриндан туриб, жой бўшатиш лозим. Ота билан кетаётганда унинг изнисиз ундан олдин юрмаслик керак. Ота фарзанд учун бирон нарса мерос қолдирмаса ҳам, ундан номус қилинмайди. Ота бор уйда  бош қотиришга ва бировга маслаҳат солишга зарурат бўлмайди. Ота ёнида ёки у кириб келганда ёнбошлаб ётилмайди. …

Оила барчамиз учун мўътабар маскан. Қиёслаш жоиз бўлса, оила бу Она Ватаннинг кичик тимсоли. Агар у тинч ва обод бўлса, уни маскан тутганлар осуда ҳаёт кечиради. Аллоҳ сақласин агар бунинг акси бўлса, уни маскан тутган инсонлар ҳаётидан маъно ва мазмун кетади.

Никоҳ, завож “турмуш қуриш”, уйланиш маъноларини англатиб, икки жинс вакилларининг ўзаро розилиги асосида тузилган иттифоқдир. Ижтимоий муносабат сифатида никоҳ турли жамият ва тузумларда турлича кўринишда бўлган.

Аллоҳ таоло Зумар сурасида кофирлар ҳақида шундай дейди: حَتَّىٰٓ إِذَا جَآءُوهَا فُتِحَتْ أَبْوَٰبُهَا “Токи унга етиб келган чоғларида у (жаҳаннам)нинг эшиклари очилди” (71-оят). Оятда “футиҳат абвабуҳа” калимасидан олдин “вов” боғловчиси ишлатилмаган. Мўмин бандалари ҳақида эса марҳамат қилади: حَتَّىٰٓ إِذَا جَآءُوهَا وَفُتِحَتْ أَبْوَٰبُهَا “Токи унга етиб келган чоғларида у (жаннат)нинг эшиклари …

Имоми Аъзамни дўст кўрмайдиган бир кимса у зотдан сўради: “Жаннатни умид қилмайдиган, дўзахдан қўрқмайдиган, ўлимтик ейдиган, руку ва саждасиз намоз ўқийдиган, кўрмаган нарсасига гувоҳлик берадиган, ҳақни ёмон кўрадиган ва фитнани яхши кўриб, раҳматдан қочадиган, яҳудий ва насронийлар сўзларини тасдиқлайдиган киши ҳақида нима дейсиз?”

Дунёда икки юздан ортиқ давлат, минглаб халқ ва элатлар мавжуд. Улар орасида Ўзбекистон дея аталмиш гўзал ва бетакрор мамлакатнинг ўз ўрни ва нуфузи, ўзига хос тараққиёт йўли борлиги қалбимизга ифтихор бағишлайди. Мустақиллигимиз биз учун Она каби мўътабар, нондай азиз ва қадрлидир.

Амр ибн Шуайб отасидан, отаси бобосидан ривоят қилишича, Набий соллаллоҳу алайҳи ва саллам шундай деганлар: “Дуонинг энг яхшиси Арафа куни дуосидир. Мен ва мендан олдинги пайғамбарлар айтган (зикр)нинг энг яхшиси “Лаа илааҳа иллаллоҳу ваҳдаҳув лаа шарийка лаҳ, лаҳул мулку ва лаҳул ҳамду ва ҳува ъалаа кулли шайъин қодийр”дир” (Термизий, Байҳақий …